ÂDAB KISMI
Giris:
Edeb, lügatte sevilen sey, sevilen is, nefsi gerektigi sekilde terbiye etmek, güzel ahlâk ile süslemek demektir.
Süfiyye dilinde: Kisinin kendinden yüksekte bulunan kimsenin haline göz dikmemesi, kendinden küçügünü de hakir görmemesidir.
Bilmelidir ki, müridin kendisiyle, seyhiyle, ihvaniyla ve sair insanlarla bulundugunda riayet etmesi gereken âdâbi vardir.
Müridin kendisiyle beraber bulundugunda riayet etmesi gereken âdâbi çoktur. Lâkin insan bunlarin hepsini yapmaya güç yettiremez. Hepsini de “güç yettiremiyorum” diye terk edemez. Onun için en zaruri olanlar o burada anlatacagiz.