İstanbul

Gönül semâsında minbersin mehtaba Medine
Mescitsin, mektepsin, dergâhsın ashaba Medine
Öper hep eşiğini Şam, Bağdat, Bursa, Edirne
Mekke hasrette, sen hizmetgâhsın güzel İstanbul

Eyyub Ensarî, Enes, Cabir’ler dinin şehidi
Akşemseddin, Aziz Mahmud, Nakşî, Yahya Efendi
Sümbül Sinan, Merkez Efendi, Şemsi Nakşibendi
Hadsiz velilere karargâhsın güzel İstanbul

Fatih, Yavuz, Kanunî, Hamit Han hilâfetdeydi
Hilâfet zahir, bâtın iki koldan ilerledi
Bâtın devam edip dururken zahiri tükendi
Halifelere melce, taht(ı)gâhsın güzel İstanbul

Hızır Beyler, Ebussuud, Bakî, ibn-i Kemâl
Herbiri ilmiyle âmildi, ihlâsiyle de hemhal
Barbaros, Sinan, Itrî buldular hizmetle kemâl
Nice büyüklere güzergâhsın güzel istanbul

Üç deniz, yedi tepenin tacında bir incisin
Emsali yok; güzelim mescit, minare, camisin
Bizans, Konstantiniyye’den İslâmbol oldu ismin
Beşyüz otuz yıldır gönülgâhsın güzel İstanbul

Bulunmaz başka arzda sendeki görgü, nezaket
Edep, erkânla tatlı dil, tevazu, insaniyet
Her mevsim bahar, her yer gülistan, her köşe cennet
Zevalsiz kemâle seyrangâhsın güzel İstanbul

Yakınlık neşesindeyken şimdi daldılar yasa
Erzincan, Bayburt, Erzurum, Samsun ile Amasya
Şarka mı, garba mı baş koysun Maraş, Bor, Ankara
Devran, demdir bu; ne cilvegâhsın güzel İstanbul

Payitaht olurmuş orası, neredeyse sultan
Yeniden fethetsin, kurup tasarrufla asitan
Basıp kademi tahtına, ıtrını yaysın Reyhan
Fehmi’nin gönlünde nazargâhsın güzel İstanbul