| Erişti himmet-i şeyhim inayet eyledi Mevlâ Açıp "lâ" perdesin gördüm kamusu "mazhar-ı illâ" Hüve'l-Evvel Hüve'l-Âhir Hüve'l-Bâtın Hüve'z-Zâhir Hüve'r-Rahim Hüve'l-Kâhir Hüve'l-Ferd ü Hüve'l-Mevlâ "Ve in min şey'in illâ" dan meğer kim olmadın agâh Kuru dava ile kaldın çürüttün ömrü vaveyla Ki sen ol nûr-ı Ahmed'ken Ahad'den vâhidiyyetken Dahi sırr-ı hüviyyetken kalasın âlem-i süflâ Yalancı nefsimi bildim büyük düşman imiş gördüm Kulûb-ı mutmain oldum bu âlem oldu hep me'vâ Bilindi "küntü kenz" sırrı açıldı perde-i zulmet Görürem bu cihan halkı kimi Mecnun kimi Leylâ Elinde var iken fırsat geçirme idegör gayret Tutagör bir yed-i kudret olunsun menzilin bâlâ Tena'um içre cennetten celâli kahrına düştün Yedi tamuya bend oldun düşün bir mebdein ara Tenin toprak canın sudur nefis bâd-ı hevâdandır İyi bil nârıdır ruhun meded ermek dile nura Şerî'at pâyine bend ol hakikat râhına azm et Bulup bir mürşid-i kâmil bu derdin çâresin ara Pir-î Sâmî gibi şahı bulup sıdk ile kıl âhı Açar ol müstakim râhı eriştirir seni yâra Ayırma Salih'i yâ Rab Muhammed şeyh-i Sâmî'den Ağardı lihyemiz şahım velâkin kalbimiz kara |
İnayet Yardım. Lâ, illâ = Kelime-i tevhidin yokluğu ve varlığı ifade eden baş ve sonu (Allah dan başka ilah yoktur). Hû = Hû, 0 demektir ve Allah'ın zat ismidir. Evvel, Âhir, Bâtın, Zahir, Kahir, Ferd ve Mevlâ O'dur demektir. Ve in min şey'in illâ" = Isra sûresi 44. âyeti. "O'nu hamd ve teşbih etmeyen hiçbirşey yoktur..." Agâh = Vakıf, bilen. Vaveyla = Eyvah, yazık. Ahad, Vahid = Tek, eşsiz (Allah'ın sıfat). Sırr-ı hüviyyet = Aslı, geliş yeri. Allah'ın nurundan olma hali. Süfla = Sefil, aşağı, bayağı. Kulûb-ı mutmain = Nefs-i mutmain olan, Allah'a O'nun istediği şekilde ve layıkıyla inanan. Mevâ = Yurt, makam, cennet. Küntü kenz = "Ben bir gizli hazineydim" (Hadis-i Kudsi.) Perde-i zulmet = Karanlık perdesi. Yed-i kudret = Kudreteli. Menzil = Yollardaki konak yeri, ev, konak, mesafe. Bâlâ = Yüksek. Tena'um = Nimet içinde, bolluk içinde b ul unarak rahat etme. Celâl = Cenab-ı Hakkın sıfat. Tamu = Cehennem. Mebde = Evvel, başlangıç. Bu beyitte = Bedenin toprak, su, hava, ateşten ibaret olduğu anlatılıyor. Nâr = Ateş. Pay = Ayak, kök. Râh = Yol. Müstakim rah = Düz ve doğru yol. Lihye = Sakal. |