112

Nemî dânem çünân Mecnûn menem ahrâr-ı dervîşân
Değil Mansûr yek-tâ şod hemân berdâr-ı dervîşân

Yekî efrûşu haz dem râ sun ey sâkî mey-i hamrâ
Ayan olsun şeb-i İsrâ seved izhâr-ı dervîşân

Suhan-dânî-safâ gûyed şebî hâme sîm-i zerîd
Muradın gül ise şâyed biyâ gülzâr-ı dervîşân

Ne şehrîyem ne kendîyem gürûh-ı dil-pesendîyem
Tarîk-i Nakşibendîyem men ez-seyyâr-ı dervîşân

Dilersin dilberi dilber kılarsın dilberi dilber
Sana da keşf olur dilber mühim esrâr-ı dervîşân

Mekânım batn-ı hût oldu memâtım lâ-yemût oldu
Muhafız ankebût oldu ben oldum gâr-ı dervîşân

Ebû Bekr ü Ömer Osman Alîyy-i zî-sehâ merdân
Hilâfet tahtına sultân olan hünkâr-ı dervîşân

Nebî Sıddîkı Selmânî Behâeddîn ü Geylânî
Şarâb-ı aşk-ı Sübhânî içer huşyâr-ı dervîşân

Ki Hâlidi Seyyid Tâhâ feda cân Sıbgatullâh'a
Pîri Tâgî gibi şaha kemer-bes vârî dervîşân

Elâ ey Hazret-i Sâmî keselim kebşi sun camı
Soyunsun cümle ihramı kamu züwâr-ı dervîşân

Şeb-i isrâ'ya mahrem râ dem-i İsa'ya hem-dem râ
Cemî-i derde merhem râ Pîr-i Sâmî'yi dervîşân

Pîrimdir Hazret-i Sâmî derinde kem-ter ağlâmı
Menem hem "hâ"yı "sad" "lâ" mı veren ikrâr-ı dervîşân
Nemi dâne = Bilmiyorum.

Çünan = Onun gibi.

Menem = Benim

Ahrâr = Serbest olanlar, köle ve esir olmayanlar.

Yek-tâ = Tek, eşsiz, benzersiz.

Şad = Oldu.

Berdâr = Asılmış.

Yek = Bir.

Haz = Pay

Saki = Şarap sunan.

Şeb-i Isrâ = Miraç gecesi.

Seved = Olur.

İzhâr = Meydana çıkarma, gösterme.

Sühan-dân = Güzel söz söyleyen.

Guyed = Söylemek.

Şehrî = Şehirli.

Kendi = Köylü.

Gürûh-u dil-pesend = Makbul gönüllü cemaat

Men = Ben

Esrar = Sırlar.

Batn-ı hût = Balık karnı.

Memat = Ölüm.

Lâ-yemut = Ölmez.

Ankebut = Örümcek.

Gâr = Mağara.

Zi-sehâ = Kerem sahibi, cömert

Hünkar = Padişah, sultan.

Sübhân = Allah.

Huşyâr = Akıllı.

Kemer-bes = Kuşak bağlamış; hazır.

Elâ = Ey!

Kebş = Kurban.

ihram = Hac'da giyilen dikişsiz beyaz elbise.

Züvvâr = Ziyaretçiler.

Râ = Gibi.

Dem-i Isa = Hz. İsa'nın nefesi, sözü.

Hem-dem = Arkadaş.

Cemi-i derd = Bütün derdler.

Der = Kapı.

Kem-ter = Daha aşağı, itibarsız.

Ağlâm = Köleler, esirler.

İkrar = Dil ile söyleme, bildirme.