| 129 Bir kimseye kim yâr ola tevfîk-i hidâyet İrfan ile derya oluben kalbi coşar da Gönlünde tulü' eyler anın aşk u muhabbet Görün nice mahbûb-ı Huda var bu beşerde Sevdim seni seydâ-yı cihan hayır ve serde Bir yerde ki gül yoktur o gülşâneye varmam Hem sohbet-i pîr olmadığı haneye varmam Aşk ehlinin ahvâlini pervaneye sormam Âşık olanın ciğeri yanar da pişer de Sevdim seni seydâ-yı cihan hayır ve serde Bu girye-i nâlânıma kıl merhamet ey şâh Pek güç bulunur sen gibi bir ârif-i billah Öğmüş de yaratmış seni Ol Hazret-i Allah Görün nice mahbûb-ı Huda var bu beşerde (1) Sevdim seni seydâ-yı cihan hayır ve serde Ey zühd ile veren bana tebşîre-i cennet Biz münkir-i Mevlâ değiliz nâra ne minnet Âşık olanın maksûdu matlûbesi rü'yet Görün nice mahbûb-ı Huda var bu beşerde Sevdim seni seydâ-yı cihan hayır ve serde Gösterme bana sensiz yeri ey Hazret-i Mevlâ Bir yerde ki sen varsın o yer hep bana me'vâ Aşkını vezîr eyledi gör hüsnünü Leylâ Görün nice mahbûb-ı Huda var bu beşerde Sevdim seni seydâ-yı cihan hayır ve serde Kim şeyhini Hak bilmedi Hakk'ı dahi bilmez Yok eylemeyen varını maksûduna ermez Sâmî gibi bir âşık-ı Yezdan ele girmez Görün nice mahbûb-ı Huda var bu beşerde Sevdim seni seydâ-yı cihan hayır ve serde Salih tutagör sıdk ile sen dâmen-i Pîri Bu asrın Odur kâmili hem kutbu emîri Hem şehr-i hakîkat ilinin mâh-ı münîri Görün nice mahbûb-ı Huda var bu beşerde Sevdim seni seydâ-yı cihan hayır ve serde |
Tevfik-i hidayet = Allah'ın doğru yola yöneltmesi. Tulü' eyler = Doğar. Mahbûb-ı Hûda = Allah'ı se-ven. Girye-i nâlân = Ağlayıp inleyen. Ârif-i billah = Allah'ı lâyıkıyla bilen. Tebşire = Müjde. Münkir-i Mevlâ = Allah'ı inkâr eden. Nâr = Ateş. (1) = Âşık olanın istediği, maksadı Cemalullah'dır. Me'vâ = Yurt, cennet. Maksûd = Murat, maksat Âşık-ı Yezdan = Allah âşığı. Dâmen = Etek. Mah-ı münîr = Parlak ay. |