| 133 Yandırdın derûnum nâr-ı Nemrûd'a Gülşanımın vakti yetişmedi mi Bütün cism ü canım eyledin hurda Azalarım yanıp tutuşmadı mı Rûz u şeb eylerim âh ile vâhı Âhıma bir sebeb kaldı mı dahi Yâ kabz et ruhumu ya aç bu râhı Figânım dergâha yetişmedi mi Ömrüm "nün" u geçti "cana" dayandı Arz-ı hâlim âlî-şâne dayandı Eşk-i çeşmim bahriâne dayandı (1) Bilmezem ki varıp karışmadı mı Sâlih'em düşmüşem âh u feryada Çok ağladım gelen yoktur imdada Ümîdim var Pîr-i Sâmî Mevlâda O da bizden küsmüş barışmadı mı |
Derûn = Kalb, gönül, iç. Nar-ı Nemrûd = Nemrud'unh ateşi. Nemrud Hz. İbrahim'i ateşe attıran Babil hükümdarı. Gülşan = Gül bahçesi. Rûz u şeb = Gece ve gündüz. Kabzetmek = Almak. Râh = Yol. Âli-şân = Şan ve şerefi büyük olan. (1) = Göz yaşımı deniz gibi bir hale koydu. |