| 160 Yeter Salih gulâm oldun bu hana Yüzün dönder gürûh-i âşikâna Seni sayd eylemiş nefsin çerisi Yeter oldun bu dünyânın harîsi Cihanın devletine yok nihayet Döner Hak'tan kime kılsa sirayet Seni bend eylemiştir işbu dünyâ Ki sen yok yere ha oyna ha oyna Arada benliğin olmuştur ağyar Anı mahvet nikâbın açsın ol yâr Bu rumzu anlayıp iyice fehm et Düşün bir aslını sen sana rahm et Seni sen kurtaramazsın iyi bil Bu derdin çâresine bir deva kıl Gider bu "Ahsen-i takvim" bozulur Varıp hep yerli yerine dizilir Buların cümlesi sende emânet Gider bunlar çekersin sen nedamet Ne hâller baştna geldi ne oldun Sonunda "Ahsen-i takvîm" i buldun Tefekkür eylegil hâlini insân Ki sen bir "Alleme'l-esmâ"sın ey cân "Nefahtü fîhi min ruh?" hitabı Kime geldi sözüme ver cevâbı Bu denli ilme mâlik iken iblîs Senin ilmini bilmedi o telbîs Sen olmuşken kamu halkın emîri Gelip oldun bu dünyânın esîri Nice yıllar gezip devri cihanı Nihayet buldun işbu âşiyânı Eğer cân gözlerin bunda açarsın Beka gülşânına bundan göçersin Uyan gaflet hâbından olasın şâd Seni bend etmesin bir dahi sayyâd Gelip kayd ol meşâyih defterine Erişesin saadet ahterine Şerîat ilmiyle eyle amel sen Derûnun şehrine kur bir temel sen Cihanda çok velî vardır birader Ulûm-ı enbiyâyı kılmış ezber Olara var bu derdin çâresine Olar merhem olur cân yâresine Sakın hîç kimseye kılma hıyanet Bu mahlûkun kamusu hep emânet Senin işbu vücûdun ariyettir Bu eşya cümlesi hep devriyettir Bu âlem dört anâsırdan değil mi Anâsır hubb-ı Nâsır'dan değil mi Hazinedarıdır bu âlemin hâk İyi fehm et bu rumzum eyle idrâk Muhafız isminin hem mazharıdır Tevazu ehlinin ser-defteridir Bu âlemde zuhur eden necaset Kamusu hâke kıldıkda sirayet Anı kendi gibi tathîr eder ol Ki her bir rengile tenvîr eder ol Dahi su canıdır işbu cihanın Hayât rüzgârıdır bügil anın Güneştir cümlesinin pâdişâhı Anın hem mazhandır aks-i mâhı Çü mazhardır Cemâl ile Celâl'e Zevale İrgürür kimin kemâle Bular bahr-ı hakikatten değil mi Bular şâh-ı nübüvvetten değil mi Bular hep sun'-ı rahmânî değil mi Bular hep hükm-i sultanî değil mi Buların cümlesi Hakk'ındır ey cân Deme kimseye bu yahşi bu yaman Buların sırrına ermek dilersen Buların aslını bilmek dilersen Arayıp bul hakîkat erlerini Saadet burcunun dilberlerini Sana bildire nefsin ile Rabbin Bu yolda gün-be-gün artıra hubbin Zuhur etsin senin kalbinde irfan Otursun şehr-i dil tahtında sultân Senin bu benliğin çıksın aradan Fenâfillâh olup gitsin irâden Pîrimiz serverimiz Şeyh-i Sâmî Bu Salih Hazretin kem-ter gulâmı |
Gulâm = Köle. Gürûh-ı âşikân = Aşıklartopluluğu. Saydeylemiş = Avlamış. Harîs = Hırsla isteyen. Sirayet = Buluşma, yayılma. Ağyar = Yabancı. Mahvetnikâbı = Yoldukörtüsü. Nedamet = Pişmanlık. Alleme' l-esma = 'isimleri öğretti' (Bakara; 31). "Nefahtü fîhi min ruh?" = "Ruhumdan üfürdüm" (Hicr; 29, Sad;72). Telbîs = Ayıbını örtüp İyi gösterme. Hâb = Uyku. Sayyâd = Avcı. Ahter = Yıldiz. Ariyet = Emanet Devriyet = Dönen, bir cisimden diğerine geçen. Hubb-ı Nasır = Yardım edeni sevme, vereni sevme. Hâk = Toprak. Ser-defter = Defter başı, ilkyazısı. Necaset = Pislik. Tathîr = Temizleme. Tenvir = Nurlandırmak. Aks-i mâh = Ayın aksi. Zeval = Sona erme. Yahşi-yaman = Güzel -Kötü. Şehr-i dil = Gönülşehri. Kem-ter gulâmı = Aşağılık, aciz kulu. |